آشنايي با تاريخ و فرهنگ كشورها

ادبيات و شعراز ادبيات لوكزامبورگ فراتر از مرزهاي كشور اطلاعات كمي در دست است ، بخشي به اين دليل كه از سه زبان استفاده مي شود ، بخشي به اين دليل كه بسياري از آثار خوانندگان محلي را در نظر مي گيرند. بعلاوه ، فقط در قرن نوزدهم بود كه ادبيات لوكزامبورگ شروع به توسعه كرد.
در سال 1829 ، آنتوان مير اولين كتاب را در Lëtzebuerger Däitsch ، گويش محلي آلماني كه بعداً لوكزامبورگ ناميده شد ، منتشر كرد ، مجموعه شعرهايي با عنوان "E 'Schrek op de' Lezeburger Parnassus" (پله اي از پارناسوس لوكزامبورگ).
ادموند د لا فونتين (1891-1823) ، معروف به ديكس ، به عنوان شاعر ملي لوكزامبورگ شناخته مي شود. او همراه با ميشل لنتز و ميشل رودانژ ، چهره برجسته اي در تاريخ ادبيات لوكزامبورگ است كه به زبان لوكزامبورگي شعر مي سرود. [8] يكي ديگر از نويسندگان تأثيرگذار بتي وبر (1840–1940) بود كه هم به عنوان روزنامه نگار و هم به عنوان نويسنده داستان كوتاه ، رمان ، نمايشنامه و شعر كار مي كرد و به پيشرفت فرهنگ لوكزامبورگ كمك بسياري كرد. [9] آنيس كلتز (متولد 1928) ، اولين بار به زبان آلماني و لوكزامبورگي نوشت اما بعداً به فرانسه نوشت ، مهمترين نويسنده معاصر اين كشور است. ديگر رمان نويس و شاعر معاصر موفق ، ژان پورتانت (متولد 1950) است.
ادبيات لوكزامبورگ مدت طولاني در شعر و تئاتر محدود بود ، اما در دهه 1980 ، در نتيجه جنبش رسمي شدن لوكزامبورگ ، گاي رونيگ (متولد 1947) و راجر ماندرشايد (2010-2010) هر دو رمان هايي به لوكزامبورگي نوشتند. Hannert dem Atlantik از Rewenig در 1985 و سه گانه Manderscheid در دوران كودكي Schacko klak ، De papagei um kâschtebam و Feier a flam در 1988 ظاهر شد.معماريشهر لوكزامبورگ در فهرست ميراث جهاني يونسكو قرار دارد.
معماري لوكزامبورگ به Treveri ، قبيله سلتيك كه در قرن اول قبل از ميلاد رونق داشت ، گسترش مي يابد. چند ويرانه از اشغال روم باقي مانده است اما مهمترين سهم در طول قرن ها قلعه ها و كليساهاي اين كشور بوده است. نمونه هاي بارز آن قلعه وياندن و كليساي Echternach است. امروز رونق واقعي معماري وجود دارد زيرا رونق اقتصادي لوكزامبورگ زمينه اي را براي پيشرفت در بخشهاي مالي ، اتحاديه اروپا و فرهنگي با تعدادي از ساختمانهاي كلاس جهاني فراهم مي كند. اين موارد شامل سالن كنسرت فيلارموني ، موزه هنر مدرن و ساختمان جديد بانك سرمايه گذاري اروپا است.موسيقيعلاقه عمومي گسترده به موسيقي و فعاليت هاي موسيقي در لوكزامبورگ را مي توان از عضويت اتحاديه Grand-Duc Adolphe ، فدراسيون ملي موسيقي براي انجمن هاي سرود ، گروه هاي برنجي ، مدارس موسيقي ، انجمن هاي تئاتر ، انجمن هاي فولكلور و گروه هاي ساز مشاهده كرد. در حال حاضر 340 انجمن با بيش از 17000 عضو فردي توسط اين سازمان نمايندگي مي شوند. [12]
دو سالن اصلي موسيقي كلاسيك در لوكزامبورگ سالن كنسرت فيلارموني ، محل اركستر فيلارموني لوكزامبورگ و گراند تئاتر لوكزامبورگ با اجراي مكرر اپرا و باله است. از تكنوازان شناخته شده بين المللي لوكزامبورگ مي توان به ساندرين كانتورجي ويولون ، ويولن سل ، فرانسوا گروبن ، پيانويست ها فرانچسكو تريستانو شليمه و ژان مولر و خواننده ماريت كمر اشاره كرد. از جمله آهنگسازان معاصر آن مي توان به كاميل كرگر ، كلود لنرز ، ژرژ لنتز (گرچه عمدتاً در استراليا زندگي مي كند) ، الكساندر مولنباخ و مارسل ونگلر اشاره كرد. اپرا اغلب در شهر لوكزامبورگ در تئاتر بزرگ و در اش-سور-آلزت در تئاتر d'Ech و همچنين در جشنواره سالانه ويلتس اجرا مي شود. [4]
برايان مولكو ، خواننده / گيتاريست گروه راك Placebo بيشتر زندگي خود را در لوكزامبورگ زندگي كرد و در آنجا نواختن سازهاي مختلف مانند گيتار ، پيانو و ساكسيفون را آموخت. استفان اولسدال ، باسيست نيز در آنجا زندگي مي كرد ، هر دو در مدرسه لوكزامبورگ با يكديگر آشنا شدند اما ارتباطشان قطع شد تا اينكه سالها بعد در لندن دوباره با هم ديدار كردند. يكي از بانفوذترين گروههاي لوكزامبورگ در دهه هاي گذشته Cool Feet است كه آهنگ هاي قديمي لوكزامبورگي را اجرا مي كند.
لوكزامبورگ يكي از اعضاي بنيانگذار مسابقه آواز يوروويژن بود و هر ساله بين سالهاي 1956 و 1993 ، به استثناي سال 1959 ، شركت مي كرد ، اگرچه تنها 38 مورد از هشت اثر آن توسط هنرمندان لوكزامبورگي انجام شد. اين مسابقه پنج بار (1961 ، 1965 ، 1972 ، 1973 و 1983) در مسابقه برنده شد و چهار بار (1962 ، 1966 ، 1973 و 1984) ميزبان مسابقه بود.