آشنايي با تاريخ و فرهنگ كشورها

شايد اين را نمي دانيد ، اما كنار آمدن با مبارزات روزمره زندگي در يك آپارتمان مشترك (komunalka) در زمان اتحاد جماهير شوروي ، پياده روي در پارك نبود. اين ليست پنج قانون خانگي غيرمعمول اما مفيد ما است كه براساس تجارب مردم شوروي از دهه 1920 تا پرسترويكا تهيه شده است.

پس از انقلاب 1917 ، دولت جديد بلشويك دستوري براي بهينه سازي مسكن صادر كرد. آپارتمانهاي بزرگ ، به ويژه در مركز مسكو و سن پترزبورگ ، به آپارتمانهاي عمومي تبديل شدند. مالكان فقط يك اتاق براي خانواده و وسايل خود داشتند و بقيه را با غريبه ها و خانواده هايشان تقسيم مي كردند. آنها ديوارهاي جداكننده بي پايان براي تقسيم اتاقهاي بزرگ و حتي حمام ساخته اند. اين روند در رمان ميخائيل بولگاكوف ، قلب يك سگ ، به طور درخشان به تصوير كشيده شد.

بلشويك ها با اين استدلال كه اين امر باعث منحرف ساختن كمونيسم مي شود ، مردم را به مبارزه با شيوه زندگي بورژوازي فراخواندند. ليديا لبيدينسكايا ، نويسنده ، به ياد مي آورد: "در يك اتاق ما كاملاً راحت بود ، اما در مدرسه به ما آموختند كه آسايش با فلسفه گرايي شباهت دارد." "بنابراين ، يك بار هنگام بازگشت از مدرسه به خانه ، به اطراف نگاه كردم و فهميدم كه بايد فوراً با فلسفه گرايي مبارزه كنم. هنوز بزرگسالي در خانه نبود ، بنابراين قيچي را برداشتم و پرده هاي تور را از پنجره جدا كردم. سپس تمام نقاشي ها و پرتره هاي ديوارها را درآوردم و به آنها چاقو و چنگال انداختم. با بستن همه چيز با يك سفره ، آن را به سطل آشغال بردم ... درست زماني كه مي خواستم فرش را پايين بياورم ، پدرم از كار به خانه برگشت ... "

آيين نامه شماره 2: خط را در نظر بگيريد!

همه چيز در آپارتمان هاي مشترك طبق يك برنامه و قوانين دقيق اجرا مي شد. هر ساكن هر روز فقط حدود 30 دقيقه وقت داشت تا از سرويس بهداشتي استفاده كند و در اين مدت شخص بايد خودش ، فرزندانش و همچنين لباس هايش را بشويد. اگر يكي طولاني شود ، همسايه ها با عصبانيت در را مي كوبند. حتي براي خشك كردن لباس ها برنامه خاصي در نظر گرفته شده بود و بنابراين لباس زير و پارچه معمولاً در دستشويي و آشپزخانه آويزان بود.

"هر روز يك صف براي حمام و توالت بود. مردم آشفته شدند: "او اين مدت در آنجا چه مي كند؟" خانم هاي پير با گلدان هاي شبانه نوه هاي خود با صبر و حوصله منتظر نوبت خود مي ماندند. ”هنرمند I. Soya-Serko را به ياد مي آورد.

آيين نامه شماره 3: مراقب همسايگان خود باشيد

اين تصوير تعاملي با ThingLink ايجاد شده است.

اين تصوير را در thinglink.com مشاهده كنيد.

در يك komunalka مي تواند حداكثر 15 اتاق وجود داشته باشد كه در هر خانه يك خانواده زندگي مي كند. مي توانيد هرج و مرج موجود در آن آشپزخانه را تصور كنيد! چندين اجاق گاز و ميز وجود داشت و شما هرگز نبايد بشقاب و غذاي خود را با غذاهاي همسايه مخلوط كنيد ، در غير اينصورت مزاج ها شعله ور مي شوند. كودكان سر و صدا زيادي مي كردند و در يك آپارتمان ممكن است حداكثر 9 گربه وجود داشته باشد.

اين تصوير تعاملي با ThingLink ايجاد شده است.

اين تصوير را در thinglink.com مشاهده كنيد.

خانم هاي خانه دار با گلدان از سالن مي دويدند. در كنار هر ميز در آشپزخانه مردم براي عصر و صبح روز بعد غذا مي پختند. از همه صدا و اجاق گازهاي هشدار ، هيجان دائمي كه از اجاق گاز بلند مي شد و طيف وسيعي از بوهاي مختلف در سالن و اتاق ها نفوذ مي كرد ، هياهوي زيادي شنيده مي شد. »

آيين نامه شماره 4: آشپزخانه خود را كاربردي كنيد

در دهه 1970 ، زماني كه مردم شروع به گرفتن آپارتمان خود مي كردند و از komunalkas خارج مي شدند ، يك شوخي محبوب بود. كهن الگوي سنتي خانه دار "ماريا ايوانوونا" ، صبح زود هنگام خوابيدن به آشپزخانه وارد شد و به گلدان هاي همسايگان خود ملين اضافه كرد. فقط بعد از حدود يك هفته به ياد آورد كه حالا خودش زندگي مي كند.

آپارتمانهاي جديد اغلب به طرز مضحكي كوچك بودند و آشپزخانه معمولاً پنج متر مربع بود ، اما مردم خوشحال بودند زيرا سرانجام مكاني براي خودشان داشتند. آشپزخانه هاي جديد به همان مبلمان و وسايل الكترونيكي خانگي مجهز بودند و مردم شوروي مواد غذايي و غلات را در ده ها ظرف نگهداري مي كردند. اگر هر چيزي مناسب نبود ، آنها هميشه مي توانستند آن را در بالكن ذخيره كنند.

مسكويت وياچسلاو زينچنكو به ياد مي آورد: "من دكتراي خود را در آشپزخانه نوشتم ، ما از مهمانان آنجا استقبال مي كرديم ، ساعات اوليه صبح چت مي كرديم و جوك مي گفتيم." "تعطيلات مورد علاقه همه تعطيلات سال نو بود ، با نارنگي ، سالاد اليويه و كلودتس (گوشت ژله اي) كه در بالكن نگهداري مي كرديم. از آنجا كه مهمانان زيادي بودند ، ما مجبور شديم سالاد اليويه را در يك لگن بزرگ لعابي مخلوط كنيم. و البته سال نو بدون فيلم Ironiya Sud’bi ("كنايه از سرنوشت") كامل نبود. "

آيين نامه شماره 5: از چكمه هاي جديد در مناطق دور استفاده نكنيد

در دهه هاي 1960 تا 1970 مردم شروع به نقل مكان از آپارتمان هاي مشترك در مركز شهر مسكو به مناطق دورتر كردند. در آنجا دولت به آنها آپارتمانهايي در ساختمانهاي جديد داد. بعضي از مناطق نه تنها از مركز شهر بلكه از وسايل حمل و نقل عمومي نيز فاصله داشتند.

اين چيزي است كه Muscovite Tatyana Starostina به ياد مي آورد: «در سال 1977 ، يك آپارتمان 3 خوابه در انتهاي خيابان Biryulyevskaya دريافت كرديم. وقتي به آنجا رسيديم ، تعجب كرديم. خيلي آرام بود ، صداي قدمهاي ما در كل ربع بازتاب داشت. پشت خانه ما يك زمين خالي بزرگ وجود داشت و يك جنگل از دور ديده مي شد ... همه چيز خوب بود ، به غير از اين واقعيت كه نزديكترين ايستگاه اتوبوس 15 دقيقه پياده روي بود و نزديكترين ايستگاه مترو 25-30 بود دقيقه سواري اولين سواري من به طرز چشمگيري به پايان رسيد. من يك ساعت دير به كار رسيدم ، چكمه هاي سياه مشكي ام را كه براي خريد آن چهار ساعت در فروشگاه بزرگ GUM صرف كرده بودم ، شكستم و سرانجام تمام دكمه هاي باقي مانده روي كتم را گم كردم. "

نمايشگاه "آپارتمان قديمي" (پيوند به زبان روسي) ، جايي كه مي توانيد فضاي داخلي بازسازي شده از اوايل قرن 20 تا دهه 1990 را مشاهده كنيد ، تا 10 آوريل در موزه مسكو برپا است.