آشنايي با تاريخ و فرهنگ كشورها

آداب معاشرتخصوصيات ونزوئلايي ها طبيعت خروجي و گرانبهايشان است. اين رفتار برون گرا در اشكال سنتي سلام و در زبان بدن افراد قابل مشاهده است. هنگام ملاقات با كسي ، حتي اگر براي اولين بار باشد ، دادن دو بوسه ، يكي بر روي هر گونه ، معمول است. زنان از اين طريق به زنان و مردان سلام مي كنند در حالي كه مردان فقط زنان را مي بوسند. بين مردان يك مصافحه قوي گرفته مي شود و اين بارها با قرار دادن دست ديگر در كنار براي تأكيد بيشتر همراه است. از آغوش بين مردان نيز استفاده مي شود ، خصوصاً اگر مردان مدتي يكديگر را نديده باشند. با اين حال ، اين اشكال استقبال مردانه براي افرادي كه داراي وضعيت مساوي هستند استفاده مي شود و نشان دهنده آشنايي است و بنابراين با كسي كه داراي وضعيت بالاتري است استفاده نمي شود.
زبان بدن بين ونزوئلايي ها نيز بسيار روان و فراگير است. افراد هنگام مكالمه بسيار نزديك به يكديگر مي ايستند و براي بيان نكته با دست و بدن خود ژست مي كنند. همچنين معمول است كه افراد براي تأكيد بيشتر بر آنچه مي گويند ، يكديگر را لمس مي كنند. گفتگوهاي دوستانه نيز به دليل ماهيت بلند و پرحرفي كه دارند مي توانند بحث برانگيز باشند. در همين حال تعداد زيادي از زبان اشاره منحصر به فرد نيز وجود دارد. به عنوان مثال ، اشاره با انگشت فرد بي ادبانه و مبتذل تلقي مي شود؛ اگر كسي فقط با دهان خود را نشان دهد بسيار قابل قبول تر و قابل درك تر است. در همان زمان ، نسخه كوچكتر نماد "خوب" معمولاً به عنوان توهين و نه به عنوان نماد توافق ، معني مي شود.
دستفروشي كه پرچم هاي ونزوئلا را مي فروشد. مجسمه هاي مبارز آزادي سيمون بوليوار در سراسر كشور فراگير است.دستفروشي كه پرچم هاي ونزوئلا را مي فروشد. مجسمه هاي مبارز آزادي سيمون بوليوار در سراسر كشور فراگير است.همچنين ميزان عظيمي از ابراز ماشيني گرايي وجود دارد. زنان به طور عادي با اظهارات و نگاههاي مرداني كه مي خواهند از زيبايي جنسي خود تحسين و تحسين داشته باشند ، هديه مي شوند. اين رفتار ، به ندرت فراتر از piropo (عبارتي كوچك و تبرعي) پيش مي رود و هرگونه لمس يا فشار دادن چشم پوشي نمي شود. زنان تمايل دارند بيشتر اين اظهارات را ناديده بگيرند و از همان اوايل ياد بگيرند كه علنا ​​آنها را تصديق نكنند (مطلوب يا نا مطلوب).
دينعقايد مذهبي. اكثر ونزوئلائي ها - حداقل 90 درصد مردم - كاتوليك هستند. از دهه 1980 ، اديان پروتستان بيشتر طرفداران خود را جذب مي كنند ، خصوصاً انجيلي ها و ادونتيست ها و به ميزان كمتري ، مورمون ها. همچنين جوامع يهودي قابل توجهي در كاراكاس و ماراكايبو وجود دارد. اين جوامع به طور سنتي تحت پرچم هاي Asociación Israelita Venezolana (انجمن ونزوئلائي اسرائيل) و Unión Israelita de Venezuela (اسرائيلي هاي متحد ونزوئلا) گروه بندي مي شوند. ونزوئلا همچنين تعداد كمتري از پزشكان اسلامي دارد.
اكثر اعمال مذهبي بومي با نابودي جمعيت بوميان آمريكا از بين رفت و تعداد اندكي از مردم بومي كه زنده مانده اند سنتهاي مذهبي خود را در انزواي كامل از فرهنگ ملي انجام مي دهند. حتي اگر مذهب بومي دست نخورده باقي نماند ، بسياري از ونزوئلايي ها در يك عمل مذهبي همزيستي شركت مي كنند كه به عنوان منتهي اليه ماريا لونزا شناخته مي شود. پايگاه اصلي آن در تپه سورته ، نزديك شهر كوچك Chivacoa ، درست در شرق شهر بزرگتر غربي Barquisimeto واقع شده است. ماريا لونزا به عنوان يك جادوگر / شفا دهنده ونزوئلائي كه از پدري هندي و مادري كريول اسپانيايي متولد شده است ، به تصوير كشيده مي شود. او به طور سنتي با دو چهره ديگر ، از يك دزد سياه پوست ، ال نگرو فيليپه ، و از يك نوجوان هندي (رئيس) ، گايكاپورو نشان داده مي شود. از اين سه نفر به طور سنتي به عنوان سه قدرت (Tres Poderes) ياد مي شود.
يكي ديگر از باورهاي جالب مذهبي ونزوئلايي ها احترام به چهره دكتر خوزه گرگوريو هرناندز است. اين پزشك ونزوئلايي ، كه در اواخر دهه 1800 زندگي مي كرد ، اخيراً توسط واتيكان جايگاه احترامي به وي داده شد اما هنوز توسط كليسا رسماً به عنوان يك مقدس شناخته نشده است. با اين وجود ، اين امر باعث نشده است كه طرفداران گسترده اي در ونزوئلا (و ساير كشورهاي آمريكاي لاتين) كه برادر گرگوريو (همانطور كه ​​به او گفته مي شود) را به عنوان يك معالج معجزه آسا اعلام كنند كه در واقع افراد را عمل مي كند و افراد را در هنگام خواب شفا مي دهد.
آيين ها و اماكن مقدس. كاتوليك گرايي كه در ونزوئلا انجام مي شود بسيار از رهنمودهاي سلسله مراتب روم پيروي مي كند. توده ها هر روز برگزار مي شود اما شركت در آن فقط در روز يكشنبه اجباري است. از آنجا كه توده هاي شوراي دوم واتيكان ديگر به زبان لاتين بلكه به زبان اسپانيايي گفته نمي شوند ، و كشيش (فقط مردان) اكنون در مقابل جشن مردم است و اين مراسم را با پشت به آنها جشن مي گيرد. اعتقاد بر اين است كه اين توده آخرين شام مسيح را قبل از مصلوب شدن با رسولانش بازآفريني مي كند ، و اعتقاد بر اين است كه اين مراسم نان و شراب را به بدن و خون مسيح تبديل مي كند تا همه از گناهان فاني در آن شركت كنند. كليساهاي كاتوليك در سراسر ونزوئلا با چشمگيرترين كليساهاي جامع واقع در كاراكاس و ديگر شهرهاي بزرگ وجود دارد.