آشنايي با تاريخ و فرهنگ كشورها

غذا

چاي شير مرواريد (كه به آن چاي حبابي يا بوبا نيز مي گويند) نوشيدني معروف چاي است كه در بسياري از نقاط جهان موجود است. تأثير قابل توجه ژاپني به دليل دوره اي كه تايوان تحت حكومت ژاپن بود ، وجود دارد. آشپزي تايواني خود اغلب با تأثيرات از اواسط تا جنوب چين همراه است ، به ويژه از استان فوجيان ، اما تأثيرات كل چين را مي توان به راحتي يافت به دليل تعداد زيادي از چيني هايي كه در پايان چيني ها به تايوان مهاجرت كرده اند جنگ داخلي و زماني كه تايوان تحت حاكميت چين (ROC) بود. در اين روند ، تايوان سبك متمايزي از آشپزي را توسعه داد.
زبان هازباني كه بيشترين زبان مادري را در تايوان دارد ، زبان هاوكين تايواني يا به اختصار "تايواني" است كه حدود 70٪ مردم صحبت مي كنند. افرادي كه پس از سال 1949 از سرزمين اصلي چين مهاجرت كرده اند (حدود 13٪ از مردم) عمدتا به زبان چيني ماندارين صحبت مي كنند. هاكا ، كه حدود 13٪ از جمعيت را تشكيل مي دهند ، به زبان مجزا هاكا صحبت مي كنند. زبانهاي فورموسان زبانهاي قومي بوميان تايواني است كه حدود 2.3٪ از جمعيت اين جزيره را تشكيل مي دهد.
چيني استاندارد زبان رسمي است و تقريباً به طور جهاني صحبت مي شود و قابل درك است. زبان انگليسي به صورت جهاني تدريس مي شود ، از دوران ابتدايي شروع مي شود.
مانداروي تايواني ، مشتق از چيني استاندارد ، با توجه به طبقه اجتماعي و وضعيت سخنرانان در سطوح مختلف صحبت مي شود.
برخي از اصطلاحات در تايوان و سرزمين اصلي چين معاني مختلفي دارند ، مانند: 土豆 (tǔdòu) ، به معني بادام زميني در تايوان ، اما سيب زميني در چين. در تلفظ هاي رسمي [نياز به توضيحات] چند كلمه مانند differences نيز وجود دارد كه در تايوان lèsè تلفظ مي شود اما در چين lījī تلفظ مي شود ، واژه هايي كه از شانگهاي گرفته شده است.
هنرميراث هنري تايوان بسيار متنوع است. سنگ تراشان فرهنگ چانگ بين حداقل 30،000 سال پيش شروع به ساختن هنر در تايوان كردند. حدود 5000 سال پيش آثار يشمي و سفالي ظاهر شد. هنر اولين بار در تايوان در دوره استعمار ژاپن و تأسيس مدارس دولتي اختصاص داده شده به هنرهاي زيبا نهادينه شد. ژاپني ها نقاشي هاي رنگ روغن و آبرنگ را به تايوان معرفي كردند و هنرمندان تايواني به شدت تحت تأثير همتايان ژاپني خود قرار گرفتند. همانطور كه معمولاً براي سران كلنل بود ، ژاپني ها م institutionsسسات عالي براي آموزش هنر در تايوان تأسيس نمي كردند ، همه دانشجوياني كه مايل به تحصيل در مقطع كارشناسي ارشد بودند ، براي اين كار به ژاپن سفر مي كردند. وقتي ملي گراها در سال 1949 به تايوان گريختند ، بسياري از هنرمندان معتبر چين را با خود آوردند. ملي گرايان همچنين اولين كالج ها و دانشگاه هاي هنر را در تايوان تأسيس كردند. همراه با تأثيرات چيني ها ، ناسيوناليست ها همچنين به ايالات متحده اجازه دادند يك سري پايگاه هاي نظامي در تايوان ايجاد كند ، فرهنگ پاپ و ايده هاي هنري آمريكايي مانند اكسپرسيونيسم انتزاعي توسط آمريكايي ها به تايوان معرفي شد. دمكراتيزه شدن در اواخر دهه 1980 و لغو حكومت نظامي براي اولين بار در تاريخ به هنرمندان تايواني آزادي بيان داد. رونق اقتصادي دهه هاي 80 و 90 همچنين باعث افزايش چشمگير منابع مالي موزه ها و مراجعين تايواني شد. تا سال 1990 تايوان بزرگترين بازار هنر آسيا بود. با بلوغ صحنه هاي هنري تايوان ، تخصص بيشتري در فضاهاي نمايشگاهي با موزه هاي اختصاصي براي مواردي مانند افتتاح عكس و سراميك وجود دارد. در قرن 21 جامعه هنري تايوان از فن آوري هاي جديد و رسانه هاي جديد استقبال كرد. در حالي كه ديگر بزرگترين بازار هنر در آسيا نيست ، سليقه مجموعه داران تايوان بالغ شده و تايوان همچنان برجسته ترين بازار هنري در آسيا است.
رسانه هاآزادي مطبوعات تايوان توسط قانون اساسي تضمين شده است و شاخص آزادي مطبوعات در سراسر جهان از سال 2007 در بين 32 كشور در بين 169 كشور قرار دارد. .
ورزش هاورزش هاي محبوب در تايوان عبارتند از:
بدمينتونبيسبالبسكتبالتشويقگلفورزش هاي رزمياستخرشنا كردنتنيس روي ميزتنيسواليبالورزشكاراني از تايوان در مسابقات ورزشي بين المللي شركت مي كنند كه اغلب تحت لواي "چين تايپه" به دليل مخالفت PRC با استفاده از "تايوان" يا "ROC" در چنين شرايطي شركت مي كنند.
چايفرهنگ چاي تايواني ، شامل هنرهاي چاي ، مراسم چاي ، و روشي كاملاً اجتماعي براي لذت بردن از چاي است. در حالي كه رايج ترين چاي ها اولانگ هستند ، به خصوص اولانگ هاي تايواني مانند الهه آهن و اولونگ آلپ. با اين حال چاي هاي سياه و چاي هاي سبز نيز محبوب هستند. بسياري از هنرهاي كلاسيك را مي توان در فرهنگ چاي مشاهده كرد ، نمونه هايي از آن: خوشنويسي ، هنرهاي گل ، هنر بخور دادن و موارد ديگر.
تفريحكارائوكه در تايوان بسيار محبوب است ، جايي كه KTV (تلويزيون كارائوكه) ناميده مي شود. اين نمونه اي از چيزهايي است كه تايواني ها ، در مقياس ، از فرهنگ معاصر ژاپن گرفته اند. پاچينكو مثال ديگري است.